گمگشته در دیار خویش

زمان مرور زمان بی رحمی و انتقام را به رخت می کشد آنچان جوری که تصور نکنی میشکنی تصمیم های که میگیری درست ولی زمان اشتباه آنرا برایت ثابت می کند گذشت ، فداکاری ، مهربانی کمی بد است کمی بد بودن خوب است ولی بازم بد است شکایت شکایت می کنم ولی به خودم بر میگردم و به خیمه ای غمی که بر دلم استوار است کمی غمگینم از زمان حقیقت تلخ از اشتباه   گمگشته در دیار خویش...ادامه مطلب

در  یک جای اشتباه از زمان مانده ام
مهجور و دور و بیهوده
در دستان سرنوشت
نا مهربان، تک و تنها
یک جای اشتباه زندگی متوقف شد حیف بیهوده به سرگذشت. 
 

گمگشته در دیار خویش...

هم می شود مرد، هم زندگی کرد

انگار مرگ، قبل و بعد با تو بودن خلاصه می شود

این همه مردن عادی نیست

این همه من بودن، واژه ها در وصف حالم کم میارن

حالی که وصف کردنی نیست

فقط باید باشی و ببینی

و توی که نیستی، ولی یادت همه جان من است

گمگشته در دیار خویش...

بگذار در خواب غفلت خویش آسود بخوابم

در بیداری ای که جز رنجش در آن نیست

 

گمگشته در دیار خویش...

کمی درد
کمی خستگی
کمی غم
کمی افسردگی
کمی سردرگمی
کمی تنهایی
کمی دوری
کمی خاطره
کمی یاد
کمی دلتنگی
کمی خیلی کمی
کمی من
و زیادی تو
در من
من را ویران می کنی
و من حالی برایم نمانده است
بخواهی آرزو کنی کسی آنرا بگیرد
خوش باش

گمگشته در دیار خویش...

وقتیکه خودت رو مرور میکنی میبینی همونی شدی که نمیخواستی بشی
بدنبال یک جریان فکری خارج ؛سرنوشت ، فکر ، ارزوی ما رقم می خورند
و به مانند یه کوه محکم و قوی برای منطقی  بودن خودمون استدلال داریم که بهترینم
بهترین یا بدترین و یا هر نوع حالتی دیگر
که برای ما بوجود آورده اند
و باز می نگریم که اخر هر اتفاقی نا آرام هستیم
چون ما واقعا خودمون نیستیم
در مسیری هستیم که به اجبار برایمان ایمن کرده اند و به ما اجازه داده اند تا آزادانه در آن در سکون به جلو پیش برویم

گمگشته در دیار خویش...

گمگشته در دیار خویش...

چه رنجش درد آوری

با چشمانی خواب آلوده شب را سحر کردن

خسته کوفته راه را سپری کردن

با دستان آلوده بجنگ پاکی رفتن

با روحی پریشان به خوشبختی رسیدن

قله هم می شکند در من

همه از همه دور میشوند در من

تا این چنان درد درگیر شود با من

رنجش درد آوری

گله نه ولی

کاری کن کمی بیشتر مقاومت کنم

تا رسیدن بسویت راهی نیست

کمی یاری کن مرا

گمگشته در دیار خویش...

هق هق یک مرد صدا ندارد

ولی دل خراش هست سخت

شکستن یک مرد صدا ندارد

ولی از هم می پاشد سخت

سکوتی گوش خراش مرا در هم میشکند دریغ از هم سفری

در این دور همی شلوغ

گمگشته در دیار خویش...